Trots op Nederland kreeg 1 gemeenteraadszetel in Utrecht die wordt bezet door de nummer zes op de lijst omdat de nummers 1 t/m 5 én de met voorkeurstemmen gekozen lijstduwer Ad Verdonk voor de eer hebben bedankt.
Marcel Oosten en Lara Rense willen Rita Verdonk stevig aanpakken en wat sneu dat de kwoot waarmee ze haar in het gesprek willen confronteren al voordat de politica aan de lijn is wordt ingestart: “Ah, u weet hoe het werkt in het leven.”
Lara Rense: “Hé, dat is Rita Verdonk…”
“Wat vindt u van de gang van zaken” vraagt Marcel Oosten en “hadden ze dat niet vantevoren kunnen weten” (dat het veel tijd zou kosten). Lara Rense: “Had u ze dat niet verteld?” Nee en ja en ‘de praktijk’ waarna Verdonk een wonderlijk-knappe draai maakt. Ze zouden hebben gekeken waar de meeste stemmen vandaan kwamen en daaruit hebben geconcludeerd dat ze veiligheid tot speerpunt moesten maken. En wie kan dat beter dan de nummer zes Paul Werensteijn omdat die als politieman “met zijn poten in de blubber” staat.
Er waren verder ook nog problemen met de lijsten. Extreem-rechtse types erop enzo. Heeft TON (door Verdonk mm nadrukkelijk TROTS genoemd) niet teveel risico genomen.
Och. Maar wat ze nou zo jámmer vindt: ze hebben 63 zetels gehaald – en daarover belt niemand.
MO: “Gefeliciteerd, maar is het toch niet tegengevallen goeie mensen te vinden.”
Waarop Rita (terecht) een vergelijking trekt met een onderneming waarbij je je ook wel eens verkijkt op nieuw personeel dat bij de sollitatie een geweldige indruk maakte.
Niet kapot te krijgen, Rita Verdonk. Althans: niet in een gesprek.
Zodat het Radio 1 Journaal dat overlaat aan Marc-Robin Visscher die haar om kwart over zes (zónder Verdonk aan de lijn) al beticht van “een stevig staaltje kiezersbedrog”. Om twee uur later Emile Roemer met wie hij ontbijt nog “wanvertoning” en “aanfluiting” te ontlokken.
Zo kun je je punt natuurlijk ook (proberen te) maken.