Een zeer verantwoord Filiaal houdt Marc-Robin Visscher vanochtend.
Over dat personeel van brandweer, politie en ambulance beter moet worden opgevangen na een vervelende ervaring. Jaja, denk ik al snel en zet mezelf op ‘behangluisteren’.
Dan komt Marc-Robin Visscher helemaal opgewonden in de uitzending. Wat hij nú toch heeft gehoord! Het is ver-bijs-te-rend. Zal wel, denk ik. Maar hij heeft gelijk.
Commissaris Van Santen van de KLPD vertelt dat het bij de politie gebruik is om te tracteren wanneer je een lijk hebt gevonden.
Dat is inderdaad verbijsterend. Maar: is het waar?
Ik heb me in het verleden wel bezig gehouden met politie. Ik zat in een klachtencommissie, ik schreef een boek. Sommige van mijn beste kennissen waren politiepersoon of zaten in de rechterlijke macht. Toch hoorde ik hier nooit over.
Ik google op ‘politie lijk taart’ en ‘politie taart lijk’. Het enige dat ik vind zijn verwijzingen naar ánderen die al hebben gereageerd op wat ze net in het Radio 1 Journaal hoorden.
Anderhalf uur later nóg een keer dit verhaal waarbij Marc-Robin Visscher ‘taart’ combineert met ‘een dooie’ en Van Santen: “Wij spreken liever van stoffelijk overschot.”
Dit keer plaatst hij het in een kader van macho-cultuur, trauma’s die niet worden verwerkt, afschuwelijke ervaringen die worden weggelachen of waarover verkeerde grappen worden gemaakt. Zodat die politiepersoon de volgende keer bij een melding “niet rechtsaf slaat maar eerst 3x linksaf in de hoop dat een andere auto er eerder is”.
Nu geloof ik het wél. Wat kan liggen aan dat kader.
Maar vermoedelijk moest ik gewoon even wennen aan het idee.
‘Gewoon’. Mm.