De Koude Kalkoen

Vincent Boterman

Te dik met een dik buikje

door Reageer

Het is weer eens uitgerekend: we zijn te dik.
Van de mannen tussen 30 en 70 jaar is 60% te zwaar van de vrouwen 44%.

Het Radio 1 Journaal besteedt er aandacht aan in een gesprek met Paul Rosenmöller die (zelf *spriet*) ons steeds toespreekt dat wij gezond moeten eten en moeten bewegen.
Boos is hij op Connexxion dat in de bussen snoepautomaten heeft opgehangen.
Die boosheid snap ik en natuurlijk moeten kinderen speelplekken in wijken hebben en ‘eet een appel’ op school.
Maar soms denk ik: waarom is die man zo akelig dun.
Zo ‘ik word nou eenmaal niet dik wat ik ook eet’-dun.

Roel Pauw bezoekt een sportschool in Utrecht en geeft de personal trainer alle ruimte reclame voor zijn nering te maken.
De man heeft, vertelt hij, in januari veel nieuwe inschrijvingen gehad.
Wat me geen nieuws lijkt: volgens mij is dat vaste prik – nieuw zou zijn wie er over drie maanden nog steeds personal door hem getraind het lijf aan het pijnigen is.

Een paar mannen aangeschoten. Een blijkt overal matig mee: “En een strenge vrouw, hè?”
De ander geeft als advies “veel vrijen, veel sex”.
En de verslaggever wrijft er zélf bij de niet zo dunne luisteraars in dat hij (49) het prima doet kwa vetpercentage.
Dat wijst de weegschaal van de sportschool namelijk uit.

In de afkondiging vraagt Lucella Carasso aan collega Tim Overdiek of er ook niet iets was met “mannen van 40+ met een te dik buikje”?
Collega sputtert en “nee, dat was niet lullig bedoeld” probeert Lucella te sussen.
“Ik wist het écht niet meer.”

Hoe zou het toch zijn met Vincent Boterman?

Tot ziens, Vincent

door Reageer

Twee jaar volgt Joris van de Kerkhof Vincent Boterman in zijn strijd tegen overgewicht.
Voor de eerste serie krijgt hij de Fanlog Award 2009. Elk half jaar updates over hoe het gaat met het gewicht van de eerst 12-jarige en nu bijna 15-jarige jongen uit Zaltbommel. Maar niet alleen over de kilo’s. Steeds meer over hoe het koppie werkt. En een half jaar geleden: hoe het staat met het gewicht (en het koppie) van de verslaggever.

Vandaag nemen we afscheid van Vincent. Zijn behandeling is afgerond. Hij is niet superdun maar hij weet wat hij moet doen (meer bewegen, minder eten). Hij weet ook dat gewicht niet zaligmakend is (wel: BMI en: *hoe ik eruit zie*).

Joris van de Kerkhof is erbij wanneer Vincent een spreekbeurt houdt over obesitas en over zichzelf. *Trots* is-ie op de jongen die zelf ook trots is (hij krijgt een 7,5).
Gesprekken met de ouders en een broer (zelf stevig gebouwd). Verstandige teksten van Vincent op de camping met de chips en de snoep.

Wat heeft Vincent geleerd? “Je mag af en toe frietjes en chocola als je maar zorgt dat je verder gezond eet.”

Vijf maal in 3-4 minuten afscheid-van-Vincent.
Met eerst ook nog verwarring omdat Bert van Slooten om negen uur aankondigt dat Joris van de Kerkhof nú op weg is naar de camping om te brunchen met Vincent – waar we dan niks meer van horen. Slordig!

Vijf maal op 1 dag ipv verdeeld over de week. Goed idee.
Maar dan is het over en denk ik: nee! Te kort!
Waarom niet over een half jaar wéér – ‘Vincent zonder Heideheuvel’.
En hoe zit het met Joris zélf?

Dan ‘tot ziens’.
Zeggen Vincent en Joris. Tegen elkaar.
En hopelijk ook tegen ons.

“Heb je enig idee waarom jouw BMI hoger is dan gezond?”

door 1 Reactie

“Ik ben Joris van de Kerkhof, ik ben 43 jaar, ik ben 1.92 m en weeg 92 kilo dus met mijn BMI is niks mis.”
Vandaag mag Vincent Boterman de verslaggever die hem al anderhalf jaar volgt bij zijn strijd tegen overgewicht vragen stellen. Kom maar op, Vincent!
Uitgedaagd door de opening en Joris’ “geloof je wat ik zeg?” volgt een ‘nee’ en verdomd: de verslaggever blijkt 1.74 m “en mijn BMI is boven de 30″.

Na een omtrekkende beweging vraagt Vincent “heb je enig idee waarom jouw BMI hoger is dan gezond?” Jazeker. Want terugrijdend na een Filiaal “barst” Joris van de energie en dan wil hij zoet eten en stormt het eerste het beste benzinestation binnen.
“Ok,” reageert Vincent Boterman. “Dat is dan duidelijk.”
En: “Vind je het leuk mij te volgen in dit project?” Dat vindt Joris inderdaad want: “Al die tijd confronteert het mij ook met hoe je met eten zou moeten omgaan, ik heb er zelf ook wel wat van geleerd.”
Vincent: “Mooi zo, fijn dat ik je kon helpen.”

Waarna Joris van de Kerkhof (“dit is een soort afronding”) weer overgaat op: hoe nu verder met Vincent. En hij hem sterkte wenst “met afvallen en dat is nog belangrijker – met jezelf zijn”.

Aardige jongen, die Vincent. Beleefde jongen ook.
Want hij laat de verslaggever (“niet zo zeuren”) wel een natte broek halen door in de sneeuw te gaan zitten maar hard doorvragen is er niet bij. Geen “wat vind je ervan zoveel gewicht te moeten meezeulen” (zoals zijn mentor gisteren voor de kiezen kreeg). Geen “moet je er niet iets aan doen? Wat denk je er aan te gaan doen? Wanneer?”
En ook geen: “Zullen we afspreken dat wanneer we elkaar over een half jaar treffen jij óók je BMI omlaag hebt? Nee? Waarom niet?”
Vincent blijft natuurlijk Vincent.
Als de luisteraar kritisch wil dóórvragen zal ze dat -in gedachten- zelf moeten doen.

[Bewust kijk ik pas na het schrijven van dit stukje op Joris’ weblog – omdat ik wil schrijven over wat ik hóór, ongekleurd door achtergrondinformatie.
Ik kan het je aanraden, dat weblog.
En natuurlijk was ook het laatste deel van deze reeks weer Mooie Radio.]

Het geschenk van God conserveren valt niet mee

door Reageer

Beschrijf je mentor eens, zegt Joris van de Kerkhof tegen Vincent Boterman terwijl op de achtergrond Last Christmas van Wham klinkt (met al die mooie slanke mensen in het filmpje).
“Wat forser dan normaal” zegt Vincent maar (aardig) “ik weet niet of hij er zelf iets aan kan doen”.
Wat forser? Flink forser, oordeelt de verslaggever. “Ik ben iets te klein voor m’n gewicht” grapt leraar Wienke. Hoeveel hij weegt? “Iets meer dan m’n IQ” en of hij slim is laat hij over aan anderen.

Ook dit keer mag Vincent de vragen stellen. Wat vindt de leraar van hem (hij doet het goed) en wat vónd hij van hem toen hij hem de eerste keer zag. Dappere vraag! Zeker ook gezien het antwoord: “nerveus en verlegen”.

“Snapt u dat Vincent wilde afvallen” vraagt Joris van de Kerkhof. Ja. “Bent u er een beetje jaloers op?” En: “Zou het iets voor u zijn?” Maar Wienke weet het wel hoe het moet, alleen zit het ‘tussen de oren’ en: “Ik ben niet zo’n doorzetter.”
Iedere dag al die kilo’s meesjouwen… De verslaggever houdt vol en zelf zou ik allang de microfoon hebben weggeduwd of woest het lokaal zijn uitgebeend maar de mentor geeft antwoord. “Ik beschouw mijn lichaam als een geschenk van God en daar ben ik blij mee,” zegt hij. “Maar ik zou er wel iets aan kunnen doen dat dat geschenk beter geconserveerd wordt.”

Dappere mensen, deze leraar en de leerling. Zoveel over jezelf vertellen op de radio.
Morgen is Joris van de Kerkhof, die ze zover weet te krijgen, zelf aan de beurt.

En krijgt hij de kans deze Vincent-reeks Mooie Radio tot Perfecte Radio te maken.

Voor Joris is december ook een lastige maand

door Reageer

Vincent Boterman is bij de dokter op Heideheuvel.
Zijn BMI is in anderhalf jaar omlaag gegaan van 33.51 (“veel en veel te zwaar”) naar 28.7 (“nog een klein beetje aan de hoge kant”). Hij zal er altijd rekening mee moeten houden dat hij aanleg heeft voor overgewicht en dus verstandig eten en veel bewegen.
Jaja, denk ik en luister eigenlijk meer naar hoe Joris van de Kerkhof het gesprek heeft gemonteerd (deels rechtstreeks te horen, deels zachtjes met hemzelf als voice-over) dan naar de inhoud.

Dan verrast hij me door aan te kondigen dat er morgen wordt gepraat met Vincents mentor van 3 Mavo die “een best wel gezette persoon is”. Ha! Dus dat wordt vast *die* man persoonlijk aanspreken op de pondjes die door het mondje gaan en beweegt u wel genoeg.
Babbel-genoeglijk-babbel doen dokter Feith en Vincent over voetbal.

Dan: “Wat ga jij vrijdag aan Joris vragen? Wat zijn BMI is??”
Vincent: “Of hij ook afvalt, of dat bij hem ook nodig is.”
Feith: “Wat denk je dat hij gaat zeggen?”
Vincent: “Hij loopt hier ja te knikken, dus…”
Feith (vriendelijk): “Voor Joris is december ook een lastige maand.”
Joris (lachend): “Álle maanden zijn lastig.”
Vincent: “Dat dacht ik al, ja, dat had ik al gehoord.”

Wat knap in elkaar gezet. Het grotendeels voorspelbare gewicht-gesprek laten overgaan in het opwarmertje naar: vrijdag gaat onze verslaggever zélf met de billen bloot.
Dat wordt nu een hele toer om het morgen zó spannend te maken dat de luisteraar niet steeds zit te denken: zal wel allemaal, maar hoe zit het nou met de BMI van Jóris.
Maar dit was in elk geval weer Mooie Radio.