Geritsel.
En Joris van de Kerkhof die vertelt dat Vluchtelingen in de Knel in een klooster zit.
Stem van een jonge vrouw (kán mijn vooroordeel zijn, maar ze klinkt niet als een non). Ze deelt envelopjes met leefgeld – € 56 – uit aan mensen die in de rij staan.
Een Afghaanse man is zes jaar in Nederland. Over twee weken doet de rechtbank uitspraak en weet hij of hij mag blijven.
JvdK: “Kúnt u terug?”
Man: “Ik loop gevaar.”
Maar dit is niet de zoveelste *sob* story over arme vluchtelingen.
Het gaat over de Eindhovense gemeenteraad die een motie heeft aangenomen dat ze niet alleen bed, bad en brood verdienen maar ook: begeleiding.
Terwijl Teeven nog zit te wachten op Godot, stemde in Eindhoven de VVD vóór zo’n regeling.
Niet per se (uitsluitend) uit de goedheid van hun hart.
Want, zegt de fractievoorzitter: “Als ze niet opgevangen worden, hebben we ze niet in beeld.”
Vluchtelingen in de Knel is er blij mee.
Want zo komen er “menselijke en duurzame oplossingen”.
Nog een vluchteling.
Elf jaar geleden als 14-jarige jongen uit Angola hierheen gekomen.
Procedure ziet er niet goed uit.
JvdK: “Kúnt u terug?”
Man: “Nee, nee, nee.”
JvdK: “Waarom niet?”
Man wil er niet over praten. Het is te erg wat hij heeft meegemaakt.
De verslaggever beschrijft hoe de man met zijn ogen gaat bewegen.
“Ik zie de beelden niet, maar ik zie wel dat er op uw netvlies allerlei beelden komen.”
De man is bang bij een negatieve uitspraak weer op straat te komen.
De hulpverleenster is wat dat betreft minder somber.
Ze denkt dat ze dankzij de motie van de gemeenteraad kan blijven begeleiden.
Waar ze blij mee is.
Ik ben ook blij.
Met de motie.
De reportage, waarin Joris van de Kerkhof (knap) nog twee vluchtelingen, een hulpverleenster én een politicus wist te verwerken, vond ik met de verplichte drie minuten te kort.
Gelukkig staat op de NOS-site een uitgebreid artikel voor wie net als ik méér wil weten.