Laat ik voorop stellen dat ik niet houd van verrassingen (tenzij erg leuk).
Heel fijn dus die Filiaalhouders in de ochtend, week op – week af.
Sinds een tijdje lijkt het Radio 1 Journaal ook aan een avond-Filiaal te doen.
Jeroen de Jager hoor ik vaak in die rol. En Joris van de Kerkhof (wat hij al in het vooruitzicht stelde bij zijn afscheid als Filiaalhouder in de ochtend).
Soms iemand anders. Bv Jeroen Wielaert bij (kunstonderwerp) de politieke-spotprent-prijs.
Deze week is het Joris en Jeroen de J en vandaag Joris. Nadat ik eerst dacht: zou Karin vandaag ‘het’ zijn.
Maar volgens mij is het toch Joris van de Kerkhof en hij is bij Thimun.
Dat zijn 3000 kinderen van 15-18 die uit de hele wereld komen en niet van de straat zijn want ze spreken goed Engels en zitten strak in het pak (de jongens) en spelen Verenigde Naties-tje. Vijf dagen lang.
Laat ik na het voorop stellen van die verrassingen (waar ik niet van houd) ook maar eerlijk zeggen dat ik niet wild enthousiast word van kinderen die VN spelen.
Leuk voor hun algemene ontwikkeling en om soortgenoten uit andere landen te ontmoeten – maar wat moet *ik* daarmee?
“Hebben ze een plan, kan de wereld verbeterd worden,” vraagt Bert van Slooten.
Joris van de Kerkhof spreekt “de ambassadeur van Argentinië” (inderdaad: in het pak) die op school zit in St. Michielsgestel.
Hij vertelt over verschillende commissies en het ging over oceanen maar zijn commissie ging over discriminatie en ze hadden een resolutie ingediend maar die werd niet besproken in de plenary section.
“Je hebt het helemaal niet over de inhoud,” hoort Joris van de Kerkhof. Alleen over procedures.
Maar, zegt hij dan vaderlijk: “Ik zie dat je ontzettend moe ben en je hebt ook nog een feest.”
Ach gossie.
Laat het joch daar dan maar snel naar toe gaan.
Zich na een vermoeiende vergadering enigszins coherent verstaan met de pers zit blijkbaar niet in het vijf daagse ‘we doen of we VN zijn’-pakket.