Een brief is bij herinneringscentrum kamp Westerbork bezorgd.
Een brief die een vader heeft geschreven aan pleegouders bij wie zijn dochtertje Mieke (2,5 jaar) gaat onderduiken. Bijna vier kantjes.
Over dat het een lief kind is en of ze speldjes in haar haar willen doen en hoe ze op het potje wordt gezet en hoe in bed gestopt.
En dat ze haar graag weer zelf willen opvoeden als de oorlog voorbij is.
Ontroerend. Want wat moet het moeilijk voor die ouders zijn geweest hun dochtertje.
En hartverscheurend wanneer directeur Dirk Mulder vertelt hoe het is afgelopen.
De ouders kunnen niet zonder Mieke, halen haar op en brengen haar naar het eigen onderduikadres.
Niet lang daarna wordt het gezin afgevoerd naar Sobibor waar eerst Mieke en haar moeder worden vermoord en dan ook de vader.
Prachtige, indringende reportage van Colette van Nunen.