Willeke Bezemer

Het zat er natuurlijk aan te komen.
Na Joris Demmink die wel (of niet) jongetjes heeft verkracht, scheidende mannen die zich een ongeluk schrikken wanneer de rechter die over ze oordeelt een vrouw blijkt te zijn, zich -telkens 6 seconden- suf neukende vrouwtjesapen: Heleen Mees.

“We gaan het niet over haar persoonlijk hebben” belooft Mieke van der Weij en ik denk ‘wedden van wél’ omdat me het zgn NIET over hem gaande gesprek met Willeke Bezemer over Henk Bleker nog vers in het geheugen ligt.

Maar op een enkele terloopse opmerking na (die moeilijk is te vermijden aangezien Heleen Mees natuurlijk wel de aanleiding is voor het gesprek) houdt seksuoloog Bezemer het dit keer écht algemeen.

Ze vertelt dat de helft van de stalkers fans zijn die “geen maat weten te houden” bij het achtervolgen van hun idool en de helft afgewezen geliefden.

Mieke van der Weij snapt het niet: je kan toch “op je vingers natellen dat je het tegenovergestelde bereikt”.
Ja, als je logisch denkt. Maar wie afgewezen is, krijgt een vernauwde blik en interpreteert alles naar zich toe.
Lacht ‘hij’ naar je? Dat betekent dat hij met je *wil*.
Lacht hij niet? Hij wil dus niet laten blijken dat hij wil.
“Alle signalen van de andere partij worden verdraaid.”

Hoe kán een intelligente vrouw als…?
Met intelligentie heeft het niets te maken.
Bezemer: “Het heeft te maken met persoonlijkheidstrekken en het toekomstperspectief dat iemand zich gedroomd heeft en dat niet doorgaat.”

Kan de stalker stoppen?
Ja, als die een nieuw persoon in haar/zijn leven toelaat.
In therapie gaat Willeke Bezemer met ze na uit te zoeken wanneer ze de onbedwingbare behoefte krijgen contact te zoeken.
“En dan een stapje daarvóór gaan en kijken of daar impulscontrole geleerd kan worden.”

En het slachtoffer? Dat moet ‘niet reageren’.
Want elke reactie is aandacht en een aanleiding om dóór te gaan.
En als het te erg wordt naar de politie? Veronderstelt Peter de Bie.
Nee. Want ook dát is aandacht.
Dus: “Als je de kracht hebt, het uitzitten.”

Een goed gesprek, informatief en vanuit Willeke Bezemer zeer begaan met zowel stalker als gestalkte.
Waarbij de soms wat dommige vragen van de interviewers haar juist de gelegenheid boden haar verhaal genuanceerd te vertellen.

Heeft psychologe Willeke Bezemer de foto’s van Bleker en vriendin in de Telegraaf gezien?
Dat heeft ze.
Mieke van der Weij: “Vrij dodelijk, hè?”
Bezemer: “Ja. Niet mooi, niet mooi.”
De toon is gezet. Onder het mom van ‘hoe gaat dat in relaties met groot leeftijdsverschil’ slaan de presentatoren en de deskundige opgewekt aan het Bleker-bashen.

Tweeëndertig jaar leeftijdsverschil vinden we dus teveel – wat mag nog wél. Vraagt Mieke.
Twaalf jaar. Méér… “ik denk dat onze cultuur dat héél lastig vindt” weet Willeke.
Hij krijgt vast snel gebreken, voorspelt ze. En ja, wáár moet je het over hebben (roept Peter steeds).
De disco wil Bleker vast niet en met haar jaarclubvriendinnen heeft hij bij de pinda’s ook niets te wisselen maar weer wél met de generatiegenoten van haar ouders. En dadelijk wordt hun kind nichtje van een tante die even oud is.
Of zoiets.

Precies! Kind!
Dat komt hij dan ophalen op het schoolplein en dan wordt hij met ‘opa’ aangesproken en bovendien gaat-ie gauw dood en een dode ouder is héél traumatisch voor een jong kind.
Bezemer: “Als vrouw moet je verantwoordelijkheid nemen: wie wordt de vader van mijn kind.”

Mieke van der Weij: “Wát staat Bleker te doen om die relatie een kans te geven?”
Stilte.
Willeke Bezemer: “Ik zou het (werkelijk) niet weten.”
Hoewel ze het eerder nog had over unlikely couples die wel een *passie* gemeen hebben. Niet per se voor elkaar maar voor bv paarden.

Ik vind Blekers natuurbeleid verwerpelijk, als persoon lijkt hij me ook niet fijn.
Maar dit soort ranzige gesprekken met al die speculaties (disco, vriendinnen met pinda’s, kinderen krijgen) – gatver.

Wie nooit in het eigen liefdesleven stomme fouten heeft gemaakt mag als enige werpen met de oordelende steen.
De rest van ons mag alleen gniffelen.
Daar laat ik het zelf dus maar bij.